En ikke?
Sedert Wouters diagnose (ADHD) stel ik me de vraag of ik niet hetzelfde heb. Als Wouter weer eens een boek is vergeten op school of iets is vergeten doen, denk ik aan mijn eigen chaos als kind en hoe ik telkens opnieuw onder mijn voeten kreeg voor dezelfde dingen. Nu ben ik nog chaotisch, maar voornamelijk binnenin. Gek genoeg omschrijven de meeste mensen mij niet als zenuwachtig of druk. Ze weten wel dat ik projecten begin die meestal niet afgewerkt geraken, omdat ze overlappen met de vorige projecten die ook niet afgewerkt waren.
Vorige week dus naar Wouters neuroloog met de vraag: heb ik ADHD? Hij stelde me wat oriënterende vragen en duwde me uiteindelijk een vragenlijst onder de neus. Hij heeft ook een fysiek onderzoek gedaan en een EEG. De vragenlijst heb ik thuis ingevuld en opgestuurd; ik mag het resultaat gaan halen op 23 november...
Ik weet niet goed wat ik ervan verwacht. Stel dat ze me zeggen dat ik inderdaad ADHD heb. Wat dan?
To be continued!
9 opmerkingen:
Wat ook het resultaat moge worden, jij blijft wie je al altijd was... Maar goed ook !
Dan ben je welkom in de club van ADHDers. :)
Hallo
ik heb een zoontje van 6 (moet nog 7 worden) in het 2 de leerjaar
Ik heb altijd al geweten dat hij heel actief was ( eigenlijk wordt ik er ongelooflijk dikwijls stiknerveus van)
In het eerste leerjaar ging het wel(soms met de hakken over de sloot) maar ik ben net rapport gaan halen en de juf heeft het clb gevraagd om hem te observeren. heel beweeglijk in de klas (drumt met zijn pennen en schuifelen)toetsen zijn heel slecht ( behalve als hij ze apart maakt voor een 2de keer).
Is superlief........ Ik denk dat het aan de structuur ligt die ik hem geef( ben ook zo kom ik tot de conclusie) kan me zelf niet concentreren. doe altijd alles op het laatste moment, en doe altijd minimum 5 dingen druk druk druk tegelijk. Heb vandaag al wat tranen gelaten omdat het allemaal begint te dagen....;
Dag Katrien,
Ook voor mij was het moeilijk om de stap te zetten naar de neuroloog... Ergens wist ik wel dat het niet goed ging, maar dan bedacht ik me dat ik toch wel redelijk functioneer, dus zo erg kon het toch niet zijn??
Het probleem met ADHD is een beetje dat het allemaal dingen zijn die iedereen wel kent: iedereen vergeet al eens iets, iedereen doet wel eens twee-drie-vier dingen tegelijk, iedereen heeft al eens een moment dat hij zijn gedachten nergens kan bijhouden... En dat ik precies de reactie die ik ook krijg van mensen: is het allemaal zo erg als ik mezelf voorstel? En wil ik niet gewoon een naam plakken op mijn vergeetachtigheid, om een excuus te hebben als ik weer eens niet kom opdagen op een afspraak omdat ik die uit het oog verloor?
Voor mezelf heb ik in elk geval uitgemaakt: ja, ik functioneer redelijk, en neen, ik kan me niet voorstellen dat ik dit nog lang kan volhouden. Tijd om de stap te zetten en het uit te zoeken...
Ook ik kan mijn kinderen niet altijd de structuur bieden die ze nodig hebben. Eén ervan heeft ADHD en is hoogbegaafd en de andere is hoogstwaarschijnlijk ook hoogbegaafd. Dit heeft heel wat gevolgen! Waar ik heel veel moeilijkheden mee heb is de organisatie 's morgens (dan ben ik alleen thuis) en de noodzaak om me aan een planning te houden. Vreselijk...
Katrien, bekijk het voor jezelf aub positief. Het is niet erg om een 'etiket' te krijgen. Integendeel, het zal je in staat stellen om heel wat van de dingen die je doet in een beter en juister daglicht te plaatsen; om te (h)erkennen waar het fout dreigt te lopen en om in staat te zijn om er iets aan te doen. Het is de overgang van passief ondergaan naar actief gebruik maken van de positieve aspecten die ADHD ook biedt.
Heel veel sterkte gewenst,
ADHD-mama
De oudste heeft ADHD en is hoogbegaafd, de jongste is waarschijnlijk ook hoogbegaafd, de mama vind ik óók hoogbegaafd...
kortom: arme papa!
;-)
klinkt als ADD... ook chaos van binnen, maar minder hyper aan de buitenkant dan ADHD-ers. En wat dan, tsja... je blijft idd wie je bent :) je wordt alleen ingedeeld in een bepaalde categorie persoonlijkheid. Als jullie zoontje 't heeft moet het érgens vandaan komen, aangezien het erfelijk is :)
Zeg, en zou ik dan misschien een klein beetje Asperger hebben, of een ander soort autisme? Wat denk je, adhd-mama? ;-)
Och ja, er is bij iederéén wel ergens een hoek af. Dat maakt het leven nu eenmaal interessant.
"Een hoek af" ;-)
Ik ben het met je eens! Laat dat net de reden zijn waarom ik zolang geaarzeld heb om effectief de stap te zetten... We zien wel.
zeer interessant, bedankt
Een reactie posten