Verder ploeteren

Intussen zijn we bijna een jaar verder. Wouter zit nu al meer dan een jaar op dezelfde school (hoera!) maar ik weet niet goed hoelang dat nog zo zal zijn. Zijn eerste middelbaar doet hij momenteel voor de tweede keer, maar de resultaten zijn niet bijster veel beter dan vorig jaar. Dat doet ons vrezen dat de in juni opnieuw een C-attest mogen verwachten.

Deze school is gelukkig niet met contracten gekomen. Ik geloof in het opstellen van contracten en ben er vast van overtuigd dat dit voor heel veel kinderen werkt. Maar scholen MOETEN aanvaarden dat er ook kinderen zijn voor wie dat geen enkel verschil maakt.

Begin 2009 zijn de met Wouter een tijdje naar een psyhologe gegaan. Fijn mens, echt, maar echt geholpen heeft ze ons toch niet. Ze heeft één sessie met Wouter gedaan en daarna acht met ons, zonder Wouter. Om eerlijk te zijn was dat wel erg dubbel. Alsof wij het probleem waren. Ik weet ook wel dat ouders de gids moeten zijn op het levenspad van hun kinderen enzovoort, maar als je kind telkens blijft teruglopen naar je vertrekplaats van zodra je even niet oplet, is je energie snel op.

In zijn gedrag is wijziging merkbaar, maar dat wijt ik aan zijn puberteit. Hormonen spelen op, en hij gaat zich een klein beetje conformistischer gedragen vanwege mogelijke vriendinnetjes.

Morgen mogen we zijn rapport verwachten. Ik ben benieuwd.