Verliefd

Vanmorgen kwamen Wouter en Pieter allebei samen de kamer in en vonden elk een plaatsje naast mama in het grote, lekker warme bed. Vaak proberen ze dan allebei het onderwerp te bepalen waarover gepraat kan worden. Bij Pieter gaat het dan meestal nog over hoe je de dingen moet doen en die en die en die situatie - 'procedures' noem ik ze. Hij heeft daar behoefte aan en vooral bevestiging in nodig. Maar Wouter vertrouwde me deze morgen iets speciaal toe.

"Mama," vroeg hij, "waarom durf ik dat ene meisje waar ik vorig jaar verliefd op was, een liefdesbrief sturen, en het meisje waar ik nu verliefd op ben, niet?"
Ja, waarom niet eigenlijk? Samen gingen we op onderzoek. Hij gaf aan, dat als hij verliefd zou zijn op datzelfde meisje van vorig jaar, hij het best opnieuw zou durven. Maar dat nieuwe meisje, daar durfde hij het niet voor. Volgens mij zegt dat meer over dat meisje dan over Wouter eigenlijk. Maar dat is een opmerking die van weinig respect zou getuigen, dus maakte ik ze maar niet.

"Er zijn twee jongens in mijn klas die een lief hebben," ging hij verder. "En ik niet. Mama, waarom kan ik geen lief krijgen?"
Ik legde hem uit dat daar helemaal geen haast bij was. Verliefd zijn komt heel onverwachts en meestal zelfs nogal op het foute moment. Hij is toch niet minder waard omdat hij geen lief heeft? Dus waarom moet het dan zo snel?

"Dat nieuwe meisje is een beetje als Lola," gaf hij uiteindelijk toe. Ik pijnigde mijn hersenen. Lola, waar had ik die naam nog gehoord. Ahà, die vamp uit Shark Tale!

Voor de mensen die niet bekend zijn met Shark Tale, het verhaal gaat ongeveer als volgt: Oscar is een kleine vis die in een situatie komt waaruit af te leiden valt dat hij helemaal alleen een haai heeft doodgemaakt. Dat is niet zo, maar wat begint als een klein leugentje om bestwil ontaardt in iets veel groter: hij wordt onthaald als een echte held en wordt zo heel beroemd. Voor zijn vaste vriendinnetje Angie heeft hij door zijn drukke bezigheden steeds minder aandacht, maar hij leert wel Lola kennen op een feestje dat voor hem georganiseerd wordt. Lola is een vamp van een vis, zo'n verleidster die alleen met de rijke en beroemde vissen aanpapt. Als zijn eerste vriendinnetje er dan nog achterkomt dat hij al die tijd heeft gelogen, is ze heel teleurgesteld. Ze wil niet samenblijven met iemand die vindt dat hij moet liegen om zichzelf waardevoller te maken en bijgevolg zichzelf niet kan aanvaarden zoals hij is. Ze stelt hem een ultimatum: tenzij hij vertelt hoe het werkelijk is gegaan, laat ze hem voorgoed zitten... En uiteraard: all ends well...

Lola dus.
"Misschien als ik héél goed teken en er cool uitzie en zo en als ik echt sterk word, misschien wil ze dan wel mijn liefje zijn..."
"Je bent dan wel een beetje als Oscar, hé man. Niet durven zijn wie je écht bent. Denken dat je misschien niet genoeg bent. Lola liet Oscar ook zitten toen bleek dat hij de haai niet echt had doodgemaakt. Besef je wel dat je misschien geen fouten meer mag maken? Misschien durf je daarom niet goed, omdat je denkt dat je niet perfect genoeg bent?"
"Ja misschien wel," zei hij.
En dan opnieuw: "Maar mama, hoe moet ik haar dan een liefdesbrief schrijven?"

Ik liet het maar zo. Het is een besef dat langzaam moet groeien. Het is vooral een proces waar je alleen door moet. Ik kan alleen aan de zijlijn staan... Ik gaf hem wel nog een knuffel. Voor mij is Wouter waardevol genoeg. Lief of geen lief!