Wouters eigen mopje

"Mama, ken jij die mop al van 'dat dacht ik al?'", vraagt Wouter me.
"Euh, neen, van die mop heb ik nog nooit gehoord", antwoord ik in alle eerlijkheid.
"Dat dacht ik al", merkt hij grinnikend op.
"Mama, ken jij die mop al van 'dat dacht ik al?'", vraagt Wouter me even later opnieuw.
"Ja, maar dat heb je me al gevraagd. Nu ken ik ze wel al, hoor!", zeg ik nu.
"Dat dacht ik al", antwoordt hij nu giechelend.

Ik schiet in de lach, vind de mop eigenlijk wel leuk. Zelf uitgevonden, zegt hij. Misschien hebben die mannen gewoon tijd teveel in de opvang. Of misschien komt zijn humor nu eindelijk op een niveau dat wij ook kunnen meelachen?