Harry Potter
De Harry Potter-reeks is zonder twijfel een ontzettend populaire boekenreeks geworden. Ook ik lees de boeken graag: ze zijn goed geschreven, ze beschrijven situaties zonder langdradig te worden, ze zijn grappig en hebben een sterke verhaallijn (met heel wat referenties naar de huidige maatschappelijke problemen en een groot stuk strijd tussen goed en kwaad). Het was dan ook leuk dat ik boek 6 in het Engels mee kon nemen op onze onverwachte vakantie en een week later nummer 7 in het Engels in de bibliotheek vond. Met stijgende spanning las ik de sluiter van de reeks en zat vorige week woensdag - drie dagen voor de Nederlandse versie zou uitkomen - nagelbijtend op het puntje van mijn stoel de laatste 100 bladzijden te verorberen.
"Gaat Harry dood?" wilde Wouter weten, want dat is natuurlijk de hamvraag in dat zevende boek.
"Dat vertel ik je niet, hoor!" zei ik, "want dan is alle lol eraf voor jou."
"Ja, maar mama, de film van nummer zeven, daar moeten we nog twee of drie jaar op wachten."
"Ja, dat is waar," antwoordde ik, "maar niets houdt je tegen om de boeken intussen te lezen. De eerste boeken zijn voor jou perfect haalbaar. En tegen dat die uit zijn kan je nummer vier ook al lezen."
Ik zag hem twijfelen. Hij kent de eerste drie films al bijna rats vanbuiten. Waarom zou hij dan boeken beginnen lezen?
"In de boeken staat véél meer dan in de films," voegde ik er nog aan toe. "Je gaat veel beter begrijpen waarom de dingen in de films gebeuren zoals ze gebeuren."
Het bleek een overtuigend argument. Niet veel later ging ik op zoek naar het eerste deel. Om me te herinneren dat we deel 1 en deel 6 ofwel verloren hebben gelegd ofwel aan iemand hebben uitgeleend zonder dat we het ons nog herinneren.
(Bij deze dus ook een oproep: als we deze boeken aan jou hebben uitgeleend, wil je ze ons dan aub terugbezorgen? Thanks!!)
Ik gaf hem dus boek 2. En daarin is hij nu lustig aan het lezen. 's Avonds in zijn bed. In de zetel na zijn huiswerk. Hij doet nog andere dingen ook, hoor, maar af en toe wordt zijn nieuwsgierigheid hem te machtig en pakt hij het terug vast. In kleine stukjes. En als hij te lang heeft stilgezeten, gaat hij vanzelf weer spelen.
Heel wat mensen zijn het niet met mij eens dat Harry Potter waardevolle boeken zijn en vinden dat het allemaal te beperkend is voor kinderen. Vaak lezen ze alleen maar Harry Potter en pakken ze geen andere verhaalstijlen meer vast. Feit is natuurlijk dat voor kinderen die nauwelijks lezen, zoals Wouter, élk boek een goeie instap is. En als dat Harry Potter moet zijn, so be it.
1 opmerking:
Ik denk dat ik 10 jaar was toen ik "Aardzee" van Ursula Leguin las. Dat gaat toevallig óók over een leerling-tovenaar. Een leestip? ;-) (toegegeven: niet echt jeugdliteratuur)
Nog een jeugdherinnering: de Pentagram-reeks van Antony Horowitz. Gaat toevallig óók over kinderen met speciale krachten die "het kwade" bestrijden.
Een reactie posten