Rilatine
Op het lerarenforum, waar ik al eens wat tijd durf door te brengen op zoek naar inspiratie voor mijn schooltaken, vond ik deze thread met als onderwerp: .
Ik denk niet dat ik dit soort discussies geheel onpartijdig kan lezen. Tenslotte zijn wij ook een heel proces doorgegaan alvorens we met alle betrokken partijen (de neuropsychiater, de leerkrachten, de directie van de school, wij als ouders...) besloten hebben om Rilatine als hulpmiddel een kàns te geven.
Dit hele proces was toendertijd niet voor iedereen in onze omgeving duidelijk, want in de maanden na de diagnose kreeg ik heel veel reacties waar ik eigenlijk niet op voorbereid was. Ik was wel blij dat het een beslissing was waar niet alleen wij achter stonden, maar ik had niet verwacht dat zowat iedereen ons besluit gewoonweg in twijfel zou trekken. Ik dacht: als wij dit beslissen, en wij zeggen iedereen dat wij hier echt grondig over nagedacht hebben, moet dat toch voldoende argumentatie zijn? Ja, tarara dus.
Enfin, die periode ligt intussen al lang achter ons en intussen zijn ook heel wat van die discussies bijgepraat (gelukkig maar). Maar ik wil dit maar even aanhalen, omdat dat voor ons als ouders echt pijnlijk was, net alsof wij niet met Wouter begaan waren en voor de gemakkelijkheidsoplossing hadden gekozen. Net alsof er alleen een keuze is tussen wél medicatie of géén medicatie. Net alsof "het pilleke" wonderen verricht. De realiteit is een pak genuanceerder dan dat...
Misschien ken je zelf ook ouders met ADHD-kinderen. Wees eerlijk in je reacties. Ze kunnen ertegen. Ze hebben al véél meer meegemaakt dan dat. Maar als je ziet dat ze hun uiterste best doen om voor hun kind het beste te vinden, trek hun beslissingen dan alsjeblieft niet (ongegrond?) in twijfel. Want dat was verrassend genoeg hetgeen mij nog het meeste raakte, ook al werd ik er nooit echt boos om (voor zover ik zelf weet tenminste!)
Maar ik moet nog iets toevoegen... Alle reacties die ik toen heb gekregen waren stuk voor stuk goed bedoeld en kwamen van mensen die óók met Wouter inzaten. En hoe zou ik om zoveel bezorgdheid boos kunnen zijn?
1 opmerking:
Trouwe bezoekers is het misschien opgevallen: er is een stukje weg uit deze post. Dit wil ik even motiveren.
Bij herlezen één dag nadat ik de post had geschreven, vond ik dat ik een nogal harde en vooral partijdige definitie had gegeven van "onpartijtigheid", waarna schrapping wenselijk was.
Mijn excuses. Laat ons maar aannemen dat het iedereen kan overkomen...
Een reactie posten