Na de school komt...

...huiswerk!

En papa en ik pakken het echt to-taal verschillend aan... Ik zei het al eerder: de laatste week was ik thuis op het moment dat Wouter zijn huiswerk moest maken. Ik had dus kans om het één en het ander te observeren terwijl hij verondersteld werd zijn huiswerk te maken. Niet om papa op zijn donder te kunnen geven, maar wel omdat ik weet dat hij alle dagen met dat huiswerk bezig is. En soms geraak je zo in een stramien verzeild dat je niet meer in staat bent om daar objectief en vanop afstand naar te kijken.

Dit is de normale gang van zaken.
1. Papa haalt de kindjes af van school. Wouter en Pieter komen thuis. Jas aan de kapstok, schoenen in de kast. Boekentas verdwijnt op het boekentas-plaatsje.
2. Pieter zet de tv aan. Wouter zet zich aan de livingtafel met zijn huiswerk en begint eraan (terwijl hij met een half oog meekijkt naar de tv). Papa zet in de keuken alles klaar voor het eten 's avonds.
3. Wouter begint te zeuren tegen Pieter. Kan die tv niet wat stiller? Blijf van mijn speelgoed af! Neen, je mag niet op de computer. Nee, ik kan nu niet met je spelen.
4. Papa komt uit de keuken (gestormd) om te kijken wat er aan de hand is. Pieter wordt terug naar de tv gestuurd, Wouter doet verder met zijn huiswerk (en kijkt weer met een half oog mee).
5. Huiswerk is na veel herhaling van stap 3 en 4 klaar. Papa vraagt: ben je zeker? Agenda wordt nagekeken en afgetekend. Huiswerk wordt op resultaten nagekeken en verdwijnt in boekentas. Klaar!

Dit zijn de dingen die mij zijn opgevallen en die ik graag anders wil zien.
1. Na uitdoen van jas en schoenen worden de boekentassen niet onmiddellijk nagekeken op alle overbodige rommel. Alleen de brooddozen gaan eruit. 's Morgens vind ik drankjes, koekjes, papiertjes, prutskes, nieuwsbrief, mededelingen aan de ouders die niet in de agenda zitten...
2. Papa kijkt in het begin niet echt na welk huiswerk er moet gemaakt worden (en tekent dus de agenda pas op 't laatste af). Misschien kan hij beter eerst het huiswerk met Wouter overlopen, zodat die weet hoeveel werk hij heeft. Hij kan zo snel controleren of Wouter begrijpt wat hij moet doen en hoe nauwkeurig dit moet zijn. Indien niet, dan blijft hij er best nog even bij zitten.
3. De tv staat de blèren terwijl Wouter moeite heeft om zich te concentreren. Je ziet dat het hem bijna hoofdpijn bezorgt. Hij wringt zich in alle bochten om het huiswerk af te krijgen. Dus daarom vind ik dat er geen tv mag zijn alvorens Wouter klaar is met zijn huiswerk. Geen computerspelletjes die lawaai maken. Geen muziek in de keuken. Geen Pieter die aan Wouters speelgoed prutst. De plaats waar Wouter zijn huiswerk maakt moet een muisstille ruimte zijn. We weten dat we Wouter niet in een andere ruimte kunnen zetten, dus dat betekent dat Pieter ofwel gaat rusten in zijn bed, ofwel - stilletjes - met iets van zichzelf speelt. En Pieter is echt wel in staat om dit op te volgen; hij moet alleen weten dat dit echt en altijd van hem verwacht wordt.
4. Het huiswerk wordt nu al steeds op juistheid gecontroleerd, maar niet op hoe Wouter het gemaakt heeft. Heeft hij de veronderstelde procedure gevolgd? Heeft hij alle stappen gezet die er gezet moesten worden? Als hij woorden in de woordenboek moet opzoeken, heeft hij dat wel gedaan?

Het grootste verschil in aanpak tussen papa en ikzelf - de grootste schok ook voor Wouter - was dat ik van hem vroeg om niet alleen zijn huiswerk te maken, maar ook om het goed te maken, om na te denken over het hoe. Dit zal nog wel wat tijd in beslag nemen... want hij is het niet gewend om echt over zijn planning en zijn taken na te denken! Meestal voert hij het gewoon nogal halfslachtig uit.

Ik weet wel dat ik makkelijk spreken heb als ik op het huiswerkmoment op mijn werk zit, ver van alle miserie af. Papa is uiteindelijk de vaste huiswerk-begeleider. En de dagelijkse vaste kok. Hij heeft zijn handen vol voor ik thuiskom!

Maar ik denk echt wel dat deze aanpassingen verschil kunnen maken, dat ze ervoor kan zorgen dat Wouters huiswerk er beter van wordt! Dus misschien vind ik in het "andere kamp" wel wat bereidheid? Wie weet?