Onze zoon is 9 en hij heeft ADHD
Zijn ADHD-zijn is slechts een deeltje van zijn 'zijn'. Het is onlosmakelijk verbonden met wie hij is en hoe hij naar de wereld kijkt. Maar het overheerst alle sociale relaties die hij met mensen (ook met ons) heeft. En dat is onterecht. Want hij is méér dan zijn ADHD.
Ik heb lang over het starten van deze blog nagedacht. Er zijn immers zoveel blogs. Heeft het wel zin om je ziel op internet uit te storten? Wie heeft daar iets aan?
Na enkele maanden ben ik eindelijk eruit. Het is té frustrerend hoe weinig begrip er nog steeds is voor ADHD: voor de ouders, voor de juf of meester op school, maar ook voor het kind. Het bestaat niet, zeggen sommigen. Het zal wel aan de voeding liggen, zeggen dan weer anderen. En het meest kwetsende: het zal wel aan de opvoeding liggen. Of het gebrek eraan!
Dit is geen verhaal over 'mijn kind schoon kind'. Maar af en toe krijgen wij als ouders de gelegenheid om mee in zijn hoofd te kunnen kijken, al is het maar even, en dan vinden we daar iets onvoorstelbaar moois. Ineens begrijpen we waar het voor hém over gaat. En dat is toch de bedoeling? Alleen zo kunnen we hem toch klaarstomen voor deze wereld?
Welkom op mijn blog.
2 opmerkingen:
Dag ADHD-mama.
Je hebt blijkbaar nog lang op je blog-eitje zitten broeden.
Ik ben blij dat ik mijn eerste impuls bedwongen heb om je te bestoken met allerlei nuttige en minder nuttige tips, en dat ik je eerst een paar héél kritische vragen heb gesteld. Blijkbaar heb je die vragen voor jezelf kunnen beantwoorden, want je blogt nu over iets waarvan ik weet dat het je raakt.
Jij bent eigenlijk de enige ADHD-mama die ik ken in mijn omgeving, maar mijn vrouwke zal er misschien nog wel kennen. Doe dus zeker verder met je blog.
En wie weet, misschien moet ik mijn eigen advies ook maar zelf eens opvolgen en een paar kritische vragen beantwoorden voor ik zelf begin te bloggen.
Groetjes ook aan ADHD-papa uiteraard.
...zoals je ziet heb ik heel je archief doorgelezen. Dankje, localhost voor de link!
Doe vooral voort met je blog -- over het leven schrijven kan enorm therapeutisch werken. En inderdaad, er wordt veel onzin over ADHD geschreven, vooral door mensen die absoluut niet weten waar ze het over hebben.
Een blog is een uitstekende manier om de hoeveelheid "feiten" rond ADHD in de wereld op te krikken.
Ik ben een fan!
Een reactie posten