Vanavond komt Sinterklaas...

Spannende periode, voor alle kinderen. Voor een 'gewoon' kind is het al moeilijk om een verlanglijstje op te stellen. Maar voor Wouter is het absoluut onoverkomelijk. Zijn verlanglijstje bestaat standaard uit wel duizend lijnen. Reclame en speelgoedboekjes brengen hem helemaal in de war. Het keuzeproces duurt bij hem steeds enkele weken, maar zo erg als dit jaar hebben we het nog niet gehad.

Sinds een maand of twee weet hij hoe de vork in de steel zit. Hij kon zich pas verzoenen met het idee toen bleek dat er toch nog iets in zijn schoen zou zitten. Afspraak: het mocht niet meer kosten dan 25 euro.

We proberen hem zoveel mogelijk eenduidige instructies te geven, gewoon omdat dat veel discussies voorkomt. Toch is hij al weken beurtelings met elk van ons aan het onderhandelen over die 25 euro. Waarom geen 27 euro? Dat is toch maar twee euro meer? Kunnen we die twee euro niet uit zijn spaarpot halen? Dat gaat toch?? Maar neen, wij blijven allebei bij ons standpunt: 25 euro is 25 euro.

Dat is echt typisch iets voor hem: de kantjes eraf lopen. Hij gaat tot de uiterste grenzen die hij opgelegd krijgt en gaat steeds proberen om ze te passeren. We voelen sterk aan dat we hem moeten leren omgaan met die grenzen. In de Sinterklaas-cadeau van 2006 zit dus ook een wijze les verborgen...

In het speelgoedboekje had hij zondag eindelijk een mooie meccano-set gekozen. Gisteren ging mijn man met hem naar de winkel, maar de veelheid aan impulsen daar was er (in combinatie met de medicijnloze dag) helemaal teveel aan. Hij gooide zijn keuze overboord en liep wel twintig minuten van het één naar het ander. Om na veel discussie en gezaag naar buiten te wandelen met... een meccano-set.